Jaki tynk wewnętrzny najlepiej wybrać?

Surowe ściany w domu są chropowate, a na ich powierzchni występują liczne nierówności. Aby uzyskać idealnie gładkie podłoże przygotowane do malowania, wcześniej należy wykonać tynkowanie ścian i sufitów. Bardzo istotną kwestią jest jednak wybór właściwego rodzaju tynku. W przypadku wnętrz wybór jest dużo mniejszy, aniżeli w przypadku tynków elewacyjnych. Zwykle ograniczamy ten wybór do dwóch rodzajów: tynku gipsowego i tynku wapienno-cementowego.

Jakie tynki wykorzystuje się wewnątrz domu?

Czas na tynkowanie ścian przychodzi w momencie, gdy wewnątrz budynku rozprowadzono już wszystkie instalacje oraz elementy, które mają być ukryte w ścianach. Celem tynkowania jest uzyskanie idealnie gładkiego i estetycznego podłoża przygotowanego do malowania. Grubość warstwy zależy też od tego, czy ściany będą tradycyjnie malowane farbą, czy też zostaną wykończone z pomocą płytek lub innych elementów wymagających zastosowania kleju. W tym drugim przypadku warstwa tynku jest cieńsza, ponieważ nie ma potrzeby tworzenia idealnie gładkiej powierzchni. Drobne różnice i tak zostaną wyrównane z pomocą warstwy kleju.

Dobrze dobrany tynk ma zapewnić ścianom większą wytrzymałość mechaniczną, a także odporność na wilgoć. Wybierając tynki do wnętrz szybko przekonasz się, że większość producentów rekomenduje tak naprawdę tylko dwa produkty, a mianowicie: tynki gipsowe oraz tynki wapienno-cementowe. Oba te rodzaje mają swoje zalety i wady, a ich parametry techniczne w dużej mierze decydują też o konkretnym zastosowaniu.

Zalety i wady tynków gipsowych

Na początek tynki gipsowe, które w ostatnich latach cieszą się dużą popularnością i wielu sytuacjach po prostu wypierają tradycyjne tynki wapienno-cementowe. Tynki gipsowe uważa się za przyjazne dla mikroklimatu wnętrz. Gips ma bowiem zdolność wchłaniania nadmiaru wilgoci, a gdy powietrze staje się zbyt suche, gips odda wilgoć z powrotem do wnętrza. To właśnie zdolność regulacji wilgoci we wnętrzach stanowi jeden z ważniejszych atutów tynku gipsowego. Jego bardzo ważną zaletą jest również to, że z jego pomocą można dużo łatwiej i szybciej uzyskać idealnie gładką ścianę nawet z pomocą zaledwie jednej warstwy. Często stosuje się jednak warstwę finiszową, która może stworzyć wręcz lustrzaną gładkość na powierzchni ściany. Gips odznacza się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła, dzięki czemu poprawia izolacyjność termiczną.

A jakie wady posiada gips tynkowy? Mankamentem jest niska twardość, która wpływa na mniejszą wytrzymałość mechaniczną. Przypadkowe uderzenie w ścianę twardym przedmiotem może łatwo doprowadzić do powstania wgłębienia. To sprawia, że tynków gipsowych nie stosuje się w pomieszczeniach bardziej narażonych na uszkodzenia mechaniczne. Ponadto, tynki gipsowe są wrażliwe na wysoką wilgotność. Ich zdolność do pochłaniania wilgoci jest ograniczona. W przypadku bardzo wysokiej wilgotności tynk może tracić swoją wytrzymałość. Wszystkie elementy metalowe stosowane w ścianach pokrytych tym tynkiem muszą posiadać warstwę antykorozyjną. Stal bez zabezpieczenia antykorozyjnego w zetknięciu z gipsem szybko ulega korozji. Wadą tynków gipsowych jest również to, że są one droższe od tynków wapienno-cementowych.