Coraz większa liczba współczesnych domów wykorzystuje energooszczędną i wydajną instalację grzewczą w postaci pompy ciepła. Jest to urządzenie, które pozyskuje ciepło z otoczenia, a jego sprawność może wynieść nawet 400-500%. Oznacza to, że pompa generuje kilkukrotnie więcej energii cieplnej w stosunku do zużytej energii elektrycznej. Najpopularniejszym rozwiązaniem są pompy powietrzne, które można podzielić na monoblok oraz split. W niniejszym artykule powiemy o tym, jak działa pompa ciepła typu monoblok, a także, jakie są jej mocne i słabe strony.
Jak działa powietrzna pompa ciepła?
Na początek warto powiedzieć kilka słów o tym, w jaki sposób działa powietrzna pompa ciepła. Urządzenie zasysa powietrze z otoczenia poprzez wentylator. Powietrze omywa parownik oddając ciepło czynnikowi roboczemu. Przemiany termodynamiczne czynnika chłodniczego zachodzące za sprawą parownika, sprężarki, skraplacza oraz zawory rozprężnego pozwalają uzyskać dostatecznie wysoką temperaturę. W rezultacie, wydajna pompa powietrze-woda jest w stanie zasysać powietrze w temperaturze -20 st. C, a następnie zaoferować gorącą wodę w temperaturze nawet ok. 60 st. C. Woda ta trafia następnie do ogrzewania podłogowego, grzejników oraz c.w.u.
Powietrzne pompy ciepła dzielą się na pompy typu monoblok oraz typu split. W praktyce, oba te urządzenia działają w niemal identyczny sposób, aczkolwiek różnią się nie co budową. Detale, którymi różnią się te pompy ciepła, trzeba wziąć pod uwagę, aby wybrać urządzenie dostosowane do specyfiki domu.
Pompy ciepła typu monoblok oraz split - czym się różnią?
Pompa ciepła typu monoblok posiada wszystkie komponenty w jednej jednostce. Są one zamknięte w zaizolowanej termicznie i akustycznie obudowie. Ich instalacja nie wymaga fachowca posiadającego uprawnienia F-gazowe, ponieważ są one fabrycznie napełnione czynnikiem chłodniczym. Możemy wyróżnić pompy ciepła monoblok z jednostką stosowaną wewnątrz budynku, ale również przystosowane do montażu na zewnątrz. Z kolei pompy typu split składają się z dwóch jednostek: wewnętrznej oraz zewnętrznej. W jednostce zewnętrznej znajdują się najważniejsze podzespoły, takie jak: parownik, sprężarka, wentylator oraz zawór rozprężny. W jednostce wewnętrznej znajduje się automatyka i części hydrauliczne. Ich montaż wymaga specjalisty z uprawnieniami F-gazowymi. Ponadto, w przypadku urządzeń o mocy powyżej 10 kW pojawia się konieczność założenia karty urządzenia i przeprowadzania regularnych kontroli szczelności.