Jaki tynk wybrać na elewację domu?

Przy wykańczaniu współczesnych budynków stosuje się najczęściej tynki cienkowarstwowe. Ma to związek z nowoczesnymi technikami ocieplania domu. Tynk cienkowarstwowy, w porównaniu z tradycyjnym, jest dostępny w szerszej palecie kolorów, a także oferuje szeroką gamę faktur. Jest również prostszy w aplikacji, a jak sama nazwa wskazuje, warstwa takiego tynku jest bardzo cienka – od 2 do 10 mm. To przekłada się także na niższe koszty. W związku z tym, wiele nowych budynków wykańcza się właśnie z pomocą tynku cienkowarstwowego. Dokładne parametry techniczne takiego tynku zależą jednak od tego, jaki materiał wykorzystano do jego produkcji. Dlatego też, warto wiedzieć czym różnią się między sobą poszczególne tynki.
Po pierwsze trzeba wziąć pod uwagę materiał termoizolacyjny. O ile w przypadku styropianu można zastosować niemal wszystkie rodzaje tynków cienkowarstwowych, o tyle w przypadku wełny mineralnej konieczne jest stosowanie tynków o wysokiej paroprzepuszczalności. Kolejna kwestia to stopień wytrzymałości na poszczególne czynniki – wilgoć, korozję biologiczną, promieniowanie UV, zabrudzenia, uszkodzenia mechaniczne. Dlatego też, tynk powinien być dobrany do specyfiki budynku, a także do lokalnych uwarunkowań.
Istotną kwestią są także wibracje – jeśli dom znajduje się w sąsiedztwie torów kolejowych lub ruchliwej drogi, konieczne jest zastosowanie tynków elastycznych, które są bardziej odporne na wibracje i nie odpadają pod ich wpływem. Ostatnią kwestią jest cena – różnice cenowe pomiędzy poszczególnymi tynkami są spore, a zatem inwestor musi wziąć pod uwagę także dostępy budżet.
Tynki cienkowarstwowe dzielą się na wiele rodzajów ze względu na materiał, jaki został wykorzystany do ich produkcji. Chodzi mianowicie o spoiwo, które łączy ze sobą kruszywo. Możemy wyróżnić tynki: mineralne, akrylowe, żywiczne, silikonowe oraz silikatowe. I to właśnie te rodzaje tynków na elewację domu opisujemy poniżej:
W tynkach mineralnych stosuje się cement raz polimery, które sprawiają, że tynk lepiej trzyma się podłoża. Są one bardzo trwałe i dobrze znoszą czynniki atmosferyczne. Są również paroprzepuszczalne, dzięki czemu można je stosować w połączeniu z wełną mineralną. Mają jednak pewne minusy. Po pierwsze są dostępne w ograniczonej gamie kolorów, przez co często konieczne jest dodatkowe malowanie, co podnosi koszty. Po drugie, tynki mineralne są dość chłonne, co oznacza, że są bardziej narażone na zabrudzenia, np. w postaci nieestetycznych zacieków.
W przypadku tego tynku spoiwem są żywice akrylowe. Tynki akrylowe odznaczają się wysoką trwałością, odpornością na czynniki atmosferyczne, a także paroprzepuszczalnością. Dużym plusem jest to, że tynk akrylowy jest bardzo elastyczny, dzięki czemu, jest odporny na pękanie pod wpływem wibracji. Kolejnym atutem jest stosunkowo niska cena w porównaniu z tynkami silikonowymi czy silikatowymi. To wszystko sprawia, że tynki akrylowe zaliczają się do grona najchętniej używanych. Ich wadą jest to samo, co w przypadku mineralnych – są bardzo podatne na zabrudzenia.
Dość popularnym rozwiązaniem są tynki żywiczne zawierające polimery. Posiadają one te same zalety, co tynki akrylowe, ale gorzej przepuszczają parę. W związku z tym nie mogą być stosowane w połączeniu z wełną mineralną. Tynki akrylowe są w zasadzie odmianą tynków żywicznych, ale odznaczają się większą uniwersalnością i eliminują wady tradycyjnych tynków polimerowych. Są podatne na zabrudzenia i wymagają ochrony przed korozją biologiczną.
Droższym, ale zarazem bardzo jakościowym produktem są tynki silikonowe, które mają łączyć w sobie cechy wyżej wymienionych. Są bardzo trwałe, elastyczne, paroprzepuszczalne i odporne na działanie czynników atmosferycznych. Są także odporne na zabrudzenia. Jest to w zasadzie tynk uniwersalny, który można stosować w połączeniu z dowolnym rodzajem termoizolacji. Tak długa lista korzyści sprawia, że łatwo możemy przewidzieć, jaka jest największa wada tego rozwiązania. Dokładnie tak, chodzi o pieniądze – to jeden z najdroższych typów tynków cienkowarstwowych.
Na koniec pozostały tam tynki silikatowe, w których spoiwem jest szkło wodne potasowe z dodatkiem plastyfikatorów. Uzyskany w ten sposób materiał jest bardzo odporny na wilgoć, korozję biologiczną, czynniki atmosferyczne, a także uszkodzenia mechaniczne. Jest bardzo elastyczny i odporne na pękanie. Posiada samoczyszczące właściwości – zabrudzenia znikają pod wpływem deszczu. To jeden z najlepszych i najbardziej trwałych tynków cienkowarstwowych, a co za tym idzie, odznacza się także wysoką ceną. Nieco tańsze mogą być natomiast tynki silikonowo-silikatowe, które odznaczają się bardzo zbliżonymi właściwościami.
W tej kwestii najlepiej jest zaufać architektowi, który dobierze odpowiedni tynk cienkowarstwowy pod kątem specyfiki budynku, a także lokalnych uwarunkowań. Specyfika optymalnego tynku jest opisana w projekcie budowlanym, co nie wyklucza jednak możliwości zastosowania innych tynków. Inwestorzy dysponujący większym budżetem mogą zdecydować się na tynki silikatowe, czy też silikonowo-silikatowe, które są najdroższe, ale i najlepsze. Wybór odpowiedniego tynku można skonsultować także z firmą budowlaną odpowiedzialną za ocieplanie budynku. Na tym etapie można bowiem wybrać kolor, a także fakturę tynku – ma to duży wpływ na prezencję budynku.