Beton komórkowy – właściwości i zastosowanie

Do produkcji betonu komórkowego wykorzystuje się piasek kwarcowy, wapno oraz wodę. Piasek kwarcowy, czasami wzbogacony o popioły lotne to kruszywo. Z kolei wapno wzbogacone cementem stanowi spoiwo. Wraz z wodą stosuje się także odpowiednie preparaty chemiczne, które mają umożliwić wiązanie betonu oraz uzyskanie oczekiwanych właściwości. Kluczowe jest jednak wprowadzenie gazu pod odpowiednim ciśnieniem do elastycznej mieszanki cementowej. To spowoduje wytworzenie się jednorodnych porów, nazywanych komórkami.
Istnieją dwa sposoby na wprowadzenie powietrza. Pierwsza metoda polega na zastosowaniu proszku lub pasty aluminiowej, a druga na wprowadzeniu do mieszanki czynnika pianotwórczego. W pierwszym przypadku uzyskany zostanie gazobeton, natomiast w drugim pianobeton. Materiały te nieznacznie różnią się pod kątem właściwości i zastosowania, ale oba są betonem komórkowym. Nazwa ma związek właśnie z komórkami, które tworzą się w strukturze betonu na skutek wprowadzenia gazu.
Beton komórkowy odznacza wysoką wytrzymałością na ściskanie, a zarazem posiada dużo niższą wagę, aniżeli tradycyjny beton. Ponadto, uzyskanie porowatej struktury gazobetonu sprawia, że odznacza się on dużo lepszymi właściwościami termoizolacyjnymi. Dzięki temu możliwe jest wznoszenie domów ze ścianami jednowarstwowymi, choć nadal nie jest to powszechne rozwiązanie. Beton komórkowy dzieli się na klasy o różnych gęstościach, zwykle od 300 do 700 kg na metr sześcienny. Większa gęstość betonu komórkowego oznacza większą wytrzymałość, ale gorsze parametry izolacyjne. Z kolei niższa gęstość to niższa wytrzymałość, ale lepsza termoizolacja. To sprawia, że konkretne zastosowanie gazobetonu w dużej mierze zależy właśnie od gęstości. Gęstość wpływa także na izolację akustyczną – im większa gęstość tym lepsza izolacyjność akustyczna.
Beton komórkowy to bardzo ważny materiał budowlany znajdujący szerokie zastosowanie we współczesnej branży budowlanej. W sprzedaży dostępne są przede wszystkim bloczki, płyty, a także kształtki z betonu komórkowego. Z tego materiału wytwarza się także gotowe prefabrykaty wykorzystywane następnie do budowy domu. Materiały są dostępne w standardowych rozmiarach. Należy jednak pamiętać o tym, że gazobeton różni się gęstością, a gęstość ma ogromne znaczenie w kontekście wytrzymałości i parametrów izolacyjnych, co oczywiście decyduje o zastosowaniu.
Z betonu komórkowego wznosi się budynki w technologii murowanej, w tym również domy jednorodzinne. Z bloczków betonowych można wybudować ławy i ściany fundamentowe, ściany zewnętrzne (także w technologii jednowarstwowej), a także ściany wewnętrzne. Bloczki z betonu komórkowego sprawdzają się także w niektórych typach stropów. Z kolei kształtki betonowe można wykorzystać jako szalunki w wielu rodzajach konstrukcji. Z płyt gazobetonowych wznoszone są bloki jednorodzinne (popularna betonowa płyta była wytwarzana właśnie w technologii gazobetonu).
Beton komórkowy może być wykorzystywany jako materiał termoizolacyjny pod wylewkę, a także jako warstwa izolująco-wyrównująca na dachach. A zatem, gazobeton może być wykorzystany jako materiał izolacyjny, konstrukcyjny oraz wypełniający. Ze względu na stosunkowo prostą i szybką produkcję, a także niskie koszty, beton komórkowy ogrywa współcześnie bardzo istotną rolę w branży budowlanej. Możemy zaryzykować stwierdzenie, że wiele budynków nie mogłoby powstać bez tego materiału.
Jeśli chodzi o zalety betonu komórkowego, jest to przede wszystkim wysoka wytrzymałość idąca w parze z niższą wagą. Gazobeton odznacza się dobrymi właściwościami termoizolacyjnymi, dzięki czemu można go wykorzystać do budowy ścian jednowarstwowych. Jest także prosty, szybki i stosunkowo niedrogi w produkcji, co przekłada się na niższe ceny gotowych produktów. Materiał jest także łatwy w obróbce – można go obrabiać piłą, żłobić czy przekłuwać. Jest to materiał niepalny, a także mrozoodporny. Dość dobrze znosi wilgoć, a ponadto jest paroprzepuszczalny, co zwiększa jego wytrzymałość na pleśnie oraz inne grzyby.
Największą wadą betonu komórkowego jest to, że wybierając jego gęstość zawsze trzeba szukać kompromisów pod kątem zastosowania. Niska gęstość to mniejsza wytrzymałość, ale lepsza termoizolacyjność, podczas gdy duża gęstość to lepsza wytrzymałość i izolacyjność akustyczna, ale gorsza termoizolacyjność. Ponadto, gazobeton jest materiałem kruchym i podatnym na uszkodzenia mechaniczne. Oznacza to, że trzeba na niebo bardzo uważać w trakcie transportu, magazynowania, rozładunku, jak również podczas wykonywania prac budowlanych.